Φύση  και  ζώα                           Φύση  και  ζώα

Αλεπού (Vulpes vulpes)

Ευρεία εξάπλωση σε όλο σχεδόν τον κόσμο ( Ευρώπη , Β. Αφρική ,Ασία, Αραβία , Β. Αμερική ). Στην Ελλάδα σχεδόν παντού πλην της Κρήτης. Ο βιότοπος της ποικίλει τη βρίσκουμε σε δάση και θαμνότοπους αλλά και σε γεωργικές εκτάσεις οι οποίες συνορεύουν με δασικές .
Περιγραφή : Είναι ζώο ευέλικτο και γεροδεμένο. Έχει φουντωτή ουρά, μάτια μικρά, αυτιά όρθια και μυτερά. Το τρίχωμά της πυκνό, μακρύ και μαλακό είναι καφεκόκκινο αλλά υπάρχουν και πιο σκούρες ποικιλίες. Το τρίχωμα της αλλάζει μια φορά τον χρόνο και αρχίζει από την άνοιξη. Το μήκος του σώματός της είναι 50-90 εκατ. το βάρος 3-10 κιλ. Και το ύψος 50-60 εκατ. Έχει μακριά ουρά της οποίας το άκρο είναι λευκό και φουντωτό. Είναι είδος νυκτόβιο εκτός από την περίοδο της αναπαραγωγής την οποία κυκλοφορεί μέρα.
Διατροφή Είναι παμφάγο είδος , η τροφής της αποτελείται κατά 80 % από ζωικά είδη και 20% φυτικά . Κυρίως τρέφεται με ποντίκια , τυφλοπόντικές, σκίουρους , λαγούς αλλά και έντομα , ερπετά , σαλιγκάρια , βατράχια , ψάρια , ψοφίμια καθώς και φρούτα σταφύλια, σύκα, πεπόνια, βατόμουρα και χυμώδεις καρποί. Όταν τις περισσεύει η τροφή την κρύβει θάβοντας την σε λάκκο και την χρησιμοποιεί αργότερα . Αυτό δεν συμβαίνει με τα άλλα θηλαστικά τα οποία σκεπάζουν πρόχειρα τα υπολείμματα της τροφής.
Κινείται κυρίως τις βραδινές ώρες αναζητώντας την τροφή της, η φουντωτή ουρά την δίνει την δυνατότητα να αλλάζει πορεία με εκπληκτική ευκολία και ταχύτητα. Επίσης κολυμπά και τρέχει πολύ γρήγορα , φωλιάζει σε υπόγειες στοές τις οποίες κατασκευάζει μόνη της ή χρησιμοποιεί φωλιές άλλων ζώων όπως του ασβού. Η φωλιά αποτελείται από μια κεντρική στοά από την οποία διακλαδίζονται 3-4 μικρότερες τα άκρα των οποίων καταλήγουν στην επιφάνεια του εδάφους. Η κεντρική είσοδος βρίσκεται κάτω από μεγάλο θάμνο. Ο κυριότερος εχθρός της αλεπούς είναι ο λύκος ενώ για τα μικρά είναι η αγριόγατα. Από τις αισθήσεις της, έχει πολύ καλά αναπτυγμένη την όσφρηση και την ακοή όχι όμως την όραση.
Το είδος παλαιότερο θεωρούνταν επιβλαβές για την θηραματική πανίδα με αποτέλεσμα να επικηρυχθεί και τελικώς να εξαφανιστεί από πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Τα τελευταία χρόνια συστηματικές έρευνες του διαιτολογίου της αλεπούς απέδειξαν ότι τα θηραματικά είδη έχουν μικρή σημασία για την διατροφή της η οποία κυρίως αποτελείται από ποντικούς, έντομα, φρούτα και κατά 5-10% θηραματικά είδη τα οποία βρίσκονται εν αφθονία. Είναι πολύ θετική η επίδραση της αλεπούς στον έλεγχο των πληθυσμών των τρωκτικών

 

Αγριόγατα (Felix sylvestris)

Η αγριόγατα ζει στην Κ. Ευρώπη , Ισπανία, Ιταλία, Βαλκάνια. Στην Ελλάδα βρίσκεται σε ολόκληρη την Ηπειρωτική και νησιώτικη χώρα.
Περιγραφή : Μοιάζει με το οικιακό είδος αλλά είναι μεγαλύτερου μεγέθους. Το τρίχωμα της είναι μακρύ, σκληρό και πυκνό με χρώμα καστανόγκριζο και μαύρες ραβδώσεις στην ουρά της. Έχει μήκος σώματος 47-80 εκατ. και βάρος 5-10 κιλ. Είναι ζώο το οποίο κατηγορείται για καταστροφές που προκαλεί σε νεοσσούς και μικρά ζώα.

Βιότοπος: Είναι είδος δασόβιο. Προτιμά μεγάλα και πυκνά δάση από πλατύφυλλα ή και μικτά, οπωσδήποτε όμως μακριά από ανθρώπινες δραστηριότητες. Ζει επίσης σε θαμνότοπους και γυμνές ορεινές εκτάσεις ύψους μέχρι 3.00 0 μ.

Τροφή της αποτελείται από μικρά θηλαστικά ( κυρίως ποντικούς) εδαφόβια πτηνά, αυγά, ψάρια, βατράχια, έντομα. Σπάνια επιτίθεται σε ζαρκάδια και μικρά ελάφια.

Είναι είδος που κινείται κυρίως την νύχτα, δεν είναι είδος κοινωνικό εκτός από την περίοδο αναπαραγωγής ζει μονήρες . Η αγριόγατα σημαδεύει την περιοχή ενδημίας με εκκρίσεις οσμοποιών αδένων και με ξύσιμο του φλοιού των δένδρων και των θάμνων. Από την περιοχή αυτή βγαίνει λίγες φορές όταν έχει ανάγκη κατανάλωσης μεγαλύτερης ποσότητας τροφής. Η κίνηση της στο χιόνι είναι δύσκολη λόγω της κατασκευής των πελμάτων της.
Είναι δυνατή η επιμειξία με την οικιακή γάτα , διάρκεια ζωής της αγριόγατας 12-15 χρόνια

Λύκος (Canis lupus)

Ενώ παλιότερα είχε πολύ μεγάλη γεωγραφική εξάπλωση σε Ευρώπη , Ασία , Β. Αμερική σήμερα έχει περιοριστεί σημαντικά και στην Ελλάδα συναντάται κυρίως στις ορεινές περιοχές. Το χειμώνα έχει πυκνότερο και σκληρότερο τρίχωμα που τον προστατεύει από τις χαμηλές θερμοκρασίες των ψηλών βουνών . Περιγραφή Μοιάζει με το σκύλο αλλά έχει ποιο χονδρό λαιμό και φαρδύ κεφάλι, είναι ο μεγαλύτερος αντιπρόσωπος της οικογένειας έχει μήκος 100-150 εκατοστά. Ύψος 65-90εκατ. βάρος 30-50κιλά. Το μπροστινό μέρος είναι ψηλότερο από το πίσω, το τρίχωμα είναι γκριζωπό το χειμώνα και κίτρινο γκρι το καλοκαίρι . Το θηλυκό μικρότερο του αρσενικού.
Παρόλο που προτιμά τα ψηλά βουνά και τα πυκνά δάση μπορεί να τον συναντήσουμε και σε πεδινότερες περιοχές. Η διατροφή του περιλαμβάνει κυρίως μικρά ζώα ( τρωκτικά αλλά και χυμώδεις καρπούς , ψοφίμια , ζαρκάδια , αγριόγιδα και μερικές φορές και αγροτικά ζώα. Ενώ τα θηράματα του κινούνται δύσκολα στο χιόνι κατά την διάρκεια του χειμώνα ο λύκος λόγω του ότι έχει πλατιά πέλματα μπορεί και κινείται γρηγορότερα, συλλαμβάνοντας τη λεία του.

Ο λύκος δεν έχει μόνιμη κατοικία κινείται συνεχώς ανάλογα με τις ποσότητες της τροφής που υπάρχουν σε κάθε μέρος. Για την αναζήτηση της τροφής του βγαίνει συνήθως τη νύχτα , ενώ τη μέρα κρύβεται σε κρυψώνες μέσα σε υπόγειες στοές ή κοιλότητες βράχων. Ζει κατά οικογενειακές ομάδες όμως κατά την διάρκεια του χειμώνα οι ομάδες αυτές μπορούν να ενωθούν σε αγέλες προκειμένου να εξασφαλίσουν την τροφή τους κυνηγώντας ομαδικά ζώα μεγάλου μεγέθους.

Αναπαραγωγή : Είναι είδος μονογαμικό , ζευγαρώνει για όλη του τη ζωή, το θηλυκό μετά από 63 ημέρες εγκυμοσύνης γεννά 4 -6 μικρά συνήθως μέσα σε κουφάλες δένδρων ή σπηλιές αλλά και σε φωλιές της αλεπούς μετά από αναγκαία επέκταση. Τα μικρά γίνονται ανεξάρτητα σε ηλικία 6 μηνών αλλά συνήθως παραμένουν στην οικογένεια μέχρι το φθινόπωρο του επόμενου έτους. Σεξουαλικά ωριμάζει στο δεύτερο έτος και είναι δυνατόν να έρθει σε επιμειξία με τον σκύλο, επίσης είναι δυνατή η επιμειξία του λύκου με το τσακάλι. Από τις αισθήσεις οι πιο ανεπτυγμένες είναι η ακοή και η όσφρηση .

Διαγνωστικά στοιχεία για την αναγνώριση του λύκου από τα ίχνη του είναι τα εξής : α) Τα ίχνη των πελμάτων του λύκου σε σχέση με του σκύλου είναι πιο επιμήκη και τα πλευρικά δάκτυλα είναι παράλληλα, ενώ του σκύλου είναι περισσότερα στρογγυλά και τα δύο πλευρικά δάκτυλα ασύμμετρα .β) Η φτέρνα του λύκου βρίσκεται σε μεγαλύτερη απόσταση από την βάση των μεσαίων δακτύλων ενώ του σκύλου είναι πιο κοντά.

Η λεία του λύκου αποτελείται κυρίως από γηραιά και ασθενικά άτομα με αποτέλεσμα ο ρόλος του να είναι θετικός για την εξυγίανση και την γενετική βελτίωση των θηραματικών ειδών